Πτωχευτική Διαδικασία

Πτώχευση

Η πτώχευση είναι η νομική κατάσταση εκείνη στην οποία μεταπίπτει έμπορος, ή εμπορική εταιρεία όταν “μόνιμα και ολοσχερώς” αδυνατεί να ικανοποιήσει τους δανειστές ή άλλους οφειλέτες. Η πτώχευση κηρύσσεται μόνο με δικαστική απόφαση. Τόσο η διαδικασία όσο και οι επιπτώσεις εξ αυτής διέπονται από το Πτωχευτικό Δίκαιο που αποτελεί ιδιαίτερο κλάδο του Εμπορικού Δικαίου.

Στη πράξη η πτώχευση αποτελεί «συλλογική διαδικασία», μια διαδικασία δηλαδή, που προβλέπεται σε περιπτώσεις αφερεγγυότητας επιχειρήσεων. Όταν κηρυχθεί η πτώχευση, οι δανειστές του οφειλέτη δεν μπορούν να ασκήσουν ατομικά καταδιωκτικά μέτρα εναντίον του, αλλά ενώνονται σε μια «ομάδα», τα δικαιώματα της οποίας ασκούνται από το «σύνδικο», με σκοπό τη συνολική εκποίηση της περιουσίας του οφειλέτη και την ίση μεταχείριση όλων των πιστωτών. Αποφεύγονται έτσι ο πανικός των πιστωτών, η σώρευση δικών, η σπουδή στην κατάσχεση των επιμέρους περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη και τελικά η καταστροφή της επιχείρησής του.

Σύνδικος της Πτώχευσης

Ο σύνδικος της πτώχευσης είναι το πρόσωπο που διορίζεται από το δικαστήριο σε περίπτωση πτώχευσης οφειλέτη και έχει ως καθήκον να διαχειρισθεί την πτωχευτική διαδικασία. Βασικά του καθήκοντα είναι να καταγράψει την περιουσία του οφειλέτη, να διαπιστώσει τις υποχρεώσεις του και να προσχωρήσει στα επόμενα βήματα της διαδικασίας. Αυτά είναι είτε η εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη και η διανομή του προϊόντος της εκποίησης στους πιστωτές, είτε η προσπάθεια επίτευξης ενός συμβιβασμού μεταξύ οφειλέτη και πιστωτών, με σκοπό τη διάσωση της επιχείρησης και την παροχή “δεύτερης ευκαιρίας” στον οφειλέτη. .

Πτωχευτικός Συμβιβασμός

Ο όρος πτωχευτικός συμβιβασμός είναι νομικός όρος του Πτωχευτικού Δικαίου και αποτελεί σπουδαίο μέτρο αποτροπής μιας πτώχευσης που θα είχε σαν συνέπεια την ολοκληρωτική καταστροφή μιας επιχείρησης. Στα πλαίσια της πτωχευτικής διαδικασίας ο συμβιβασμός αυτός αποτελεί στη πραγματικότητα ένα αμοιβαίο περιορισμό, (υποχωρήσεις), απαιτήσεων μεταξύ οφειλέτη εμπόρου ή επιχείρησης και δανειστών που λαμβάνει χαρακτήρα αμφοτεροβαρούς σύμβασης.

Σύμφωνα με την νεότερη οικονομική και εμπορική αντίληψη προκειμένου να επέλθει μια ολοκληρωτική καταστροφή που μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτές συνέπειες, εκτός του πρώτου κινδύνου της απώλειας των οικονομικών απαιτήσεων των δανειστών, όπως του κινδύνου απώλειας εργασίας, ή κατάρρευσης ολόκληρου εμπορικού δικτύου, ή παροχής υπηρεσιών, ανάλογα του τύπου της εταιρείας, κ.ά. έχουν θεσπιστεί διάφορά μέτρα αποτροπής της, μεταξύ των οποίων είναι και αυτό.

Σημειώνεται όμως ότι σύμφωνα με την ελληνική σχετική νομοθεσία (εμπορικού νόμου) τέτοιος συμβιβασμός απαγορεύεται αν ο πτωχεύσας καταδικάστηκε για δόλια χρεοκοπία. Επίσης αν το δικαστήριο για λόγους δημοσίου συμφέροντος ή των πιστωτών αντιταχθεί στους όρους του συμβιβασμού μπορεί αυτό να το απαγορεύσει.